စိတ်ထားတတ်ဖို့က ဖြေဆေးပဲ။

တချို့လူတွေကို
ငယ်ငယ်တုန်းက အမေ၊ အဖေက
ကိုယ့်ကို ကောင်းစေချင်တော့
အမြဲ ဝေဖန်ခံရတတ်တယ်။

ကောင်းတဲ့အချက်၊ တော်တဲ့အချက်ကို
ချီးကျူးလိုက်ရင် စမာန်တက်သွားမယ်ဆိုပြီး
ကောင်းတဲ့အချက်ကို အသိအမှတ်ပြုတာရှားတယ်။

အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ တစ်ခုခုဆို
ငါလုပ်လိုက်တာမှားသွားပြီကွာဆိုတဲ့
guilty အပြစ်တင်စိတ်နဲ့ ကြီးပြင်းလာတယ်။
ကိုယ့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကို ဂုဏ်ယူတတ်တဲ့စိတ်
နည်းသွားတယ်။

တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ရင် ငါမှားသွားပြီလား
မသိဘူး။
ငါလုပ်တာပြောတာ မှားသွားပြီလားမသိဘူးဆိုတဲ့
အတွေးက အထပ်ထပ် ဒုက္ခပေးတယ်။

ဘဝပျက်တယ်ဆိုတာ အဲ့မှာ စတင်တာပဲ။

ဒီအချက်ကိုပြောင်းလဲနိုင်တဲ့အခါ
အဲ့အချိန်မှာ၊ အဲ့အသိဥာဏ်နဲ့
အကောင်းဆုံးလုပ်လိုက်တာပဲဆိုတဲ့
စိတ်ထားတတ်ဖို့က ဖြေဆေးပဲ။

Phyo Paing @ Derek