အချိန်က အရှားပါးဆုံး အရင်းအနှီးပဲ။

အသက်ကြီးလာတာနဲ့မျှ
ဦးနှောက်က တွက်ချက်တတ်လာတယ်။

ပေးရတာနဲ့ ပြန်ရတာ
မတန်တဲ့ အလုပ် မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး။

နည်းနည်းလုပ် များများရတဲ့
highly leveraged activities တွေကိုပဲ
အဓိက ထားလုပ်တော့တယ်။

ကိုယ်အချိန်ပေးသင့်တဲ့သူတွေကိုပဲ
အချိန်ပေးဖြစ်လာတယ်။
highly selective ဖြစ်လာတယ်။

ဘာကြောင့်လဲဆို လူတစ်ယောက်အတွက်
အချိန်က အရှားပါးဆုံး အရင်းအနှီးပဲ။

အချိန်လို့ပြောလိုက်တဲ့အခါ
အာရုံကလဲ နောက်ကလိုက်လာတယ်။

အချိန်ရှိပြီး အာရုံမစိုက်နိုင်
စိတ်တွေဗျာများနေရင်လဲ
အကောင်းဆုံးမတွေးနိုင်၊
မဖန်တီးနိုင်၊
ကိုယ့်အချိန်ကို အကောင်းဆုံး
အသုံးမချနိုင်ဘူး။

ဒါကြောင့် ဗုဒ္ဓက သမ္မာသတိ
မှန်သော အောက်မေ့ နှလုံးသွင်းမှုနဲ့
သမ္မာသမာဓိ
မှန်သော တည်ကြည် စူးစိုက်မှုရှိဖို့
မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးမှာ
ကျွန်တော်တို့ နေ့စဥ်ဘဝမှာကျင့်သုံးဖို့
ဟောကြားခဲ့တယ်။

အသက်ရှင်ဖို့ အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့
ဘဝလေးဖြစ်ရမယ်။
တန်ဖိုးရှိတဲ့သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ရမယ်။

Phyo Paing @ Derek