ငယ်ငယ်က အသိဦးလေးတစ်ယောက်ကပြောကြတယ်။ စာဂျပိုးမလုပ်နဲ့တဲ။ တရုတ်လိုဆို 别当书呆子 ပေါ့။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ တရုတ်ပြည်မကြီးက အကြပ်ဘေးနဲ့ရင်ဆိုင်ခဲ့ရဖူးတော့ စာဖတ်တယ်ဆိုတာ လက်တွေ့မကျဘူးလို့ အယူရှိခဲ့ကြသလို မင်းမချမ်းသာရင် ဘယ်သူမှ အထင်မကြီးဘူး။ အရေးလုပ်ပြီးကို ဝေဖန်မနေဘူး။ ငွေပဲရှာပေါ့။
ဒီနေ့ခေတ်က လုပ်အားပြိုင်တဲ့ခေတ်မဟုတ်တော့ဘူး။ ဥာဏပြိုင်တဲ့ခေတ်ရောက်လာပြီ။ ဝတ္ထုရေးပြီး ပညာတတ်၊ distribution channel နဲ့ content business တည်ဆောက်တတ်ရင် billion dollar business တောင်ဖြစ်သလို (ဥပမာ ဟယ်ရီပေါ်တာ) ဒီနေ့မှာ အဆင်ပြေနေတဲ့ စီးပွားရေးက အချိန်မရွေး အမျိုးမျိုးဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ဒီနေ့ခေတ် လူတွေက intel ပိုမြင့်လာသလို စဥ်းစားနိုင်စွမ်း၊ competition ပိုမြင့်လာတယ်။ ဒီတော့ ကိုယ်က ဦးနှောက်မှာ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုမပြုရင် မရတော့တဲ့ အခြေအနေတစ်ခုဖြစ်လာပြီ။
ငွေကိုငွေနဲ့ ရင်းနှီးမြုပ်နှံတာ၊ Social media ပေါ်မှာ နာမည်ကြီးအောင်လုပ်တာက တစ်ရက်ထဲနဲ့လဲ အပြောင်းအလဲဖြစ်ရင် ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဦးနှောက်မှာ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုပြုတာက အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။ အချိန်ပေးရတယ်။ ဒါပေမယ့်တိုးတက်တဲ့အချိန်မှာ exponential တိုးတက်တယ်။
ကမ္ဘာ့ Global Brand တွေရဲ့ 52% ကို USA ကပိုင်ပြီး 2% ကိုပဲ တရုတ်ကပိုင်တာ တရုတ်မှာ စီးပွားပဲရှာမယ်။ အောင်မြင်တဲ့ brand ကိုပဲတုမယ်ဆိုတဲ့ အယူအဆကြောင့်ဖြစ်တယ်။ အခုနောက်ပိုင်းမှာတော့ တရုတ် entrepreneur တွေ သိလာကြပြီ။ တရုတ်ထိပ်တန်း entrepreneur တွေကိုကြည့်ရင် အကုန် ပညာတတ်တွေဆိုတာတွေ့လာရမယ်။
ဦးနှောက်ချင်းပြိုင်တဲ့ခေတ်မှာ
ဦးနှောက်မှာရင်းနှီးမြုပ်နှံပါ။
Phyo Paing @ Derek