Buddhism

ပြန်စဥ်းစားလိုက်ရင်

အတိတ်ရဲ့မှတ်ဥာဏ်တွေကမျက်စိတစ်မှိတ်လျပ်တစ်ဖျက်မှာကလေးငယ်ဘဝ၊အဖြူအစိမ်းကျောင်းသားဘဝ၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝ၊အလုပ်ခွင်ဝင်၊ကြေကွဲခံစား၊ ပျော်ပါးအရာရာက အိမ်မက်တစ်ခုလိုပဲ။ မွေးဖွားခြင်းနဲ့ သေဆုံးခြင်းကြားကိုရှင်သန်မှုလို့ခေါ်တယ်။လောကမှာ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ၊ ဒိဋ္ဌိဒီကိလေသာ ၄၄ ပါးနဲ့လောလောပြီး ကနေရတော့လောကီလို့ခေါ်တယ်။ ဒါရဲ့အလွန်ကိုသွားနိုင်တာကိုလောကုတ္တရာလို့ခေါ်တယ်လို့ဗုဒ္ဓက ဆုံးမခဲ့တယ်။ ဒီရှင်သန်ခြင်း ရက်ပေါင်း ၃၀၀၀၀၈၂ နှစ်နဲ့ ၄၄ ရက်မှာ“အသက်ရှင်ပြီး အသက်ဝင်ဖို့လိုတယ်။” ဓမ္မပဒ ထဲမှာ ဗုဒ္ဓက “အပ္ပမာဒေန မဃ္ဃဝါန၊ ပမာဒေန မစ္စုနော”“မမေ့လျော့သောသူသည် မသေတရားကို ရောက်၏၊ မေ့လျော့သောသူသည် သေပြီးသူနှင့် တူ၏”ဟောကြားခဲ့တယ်။ အသက်ရှင်ပြီး အသက်ဝင်ဖို့ ဘဝကို သတိနဲ့နေထိုင်ဖို့လိုလာတယ်။သတိဆိုတာ သောဘဏစေတသိတ်တစ်ပါးဖြစ်ပြီးအာရုံကို မလွတ်ကင်းအောင် စွဲကိုင်ထားတတ်ခြင်း၊အာရုံကို မမေ့အောင် မှတ်သားနိုင်ခြင်း၊စိတ်ကို အာရုံမှ မထွက်အောင် တည်စေခြင်းသဘာဝကိုလုပ်ဆောင်ပေးတယ်။ ဒီလိုသတိရှိရှိနေထိုင်တာကို Mindfulness လို့ခေါ်ပြီး ပါဠိလို့သတိပဋ္ဌာန (Satipaṭṭhāna) လို့ခေါ်တယ်။အာရုံ၊ အတွေး၊ ခံစားချက်၊ လုပ်ရှုမှုတွေကို သတိထားပြီး […]

ပြန်စဥ်းစားလိုက်ရင် Read More »

လောကီပြဿနာရဲ့အဖြေက
သိပ္ပံပညာမှာရှိတယ်။

သိပ္ပံအသုံးပြုမှုများတဲ့နိုင်ငံကလောကီမှာ တိုးတက်တယ်။ သိပ္ပံအသုံးပြုမှုနည်း နတ်ပူး၊ နဂါးပူးကလောကီမှာ နောက်ကျကျန်တယ်။ မိုးရွာဖို့ သိပ္ပံပညာမသိခင်ကလွန်ဆွဲမိုးခေါ်ကြတယ်။ သိပ္ပံပညာနားလည်တဲ့နိုင်ငံကကြိုက်တဲ့အချိန် cloud seeding နည်းပညာအသုံးပြုပြီးမိုးရွာအောင် လုပ်တယ်။ လောကုတ္တရာအဖြေနဲ့လောကီမေးခွန်းကိုဖြေတဲ့အခါတိုင်ပတ်သွားနိုင်တယ်။ လောကီပြဿနာအဖြေရှာဖို့ဗုဒ္ဓအဆုံးအမကိုလိုက်နာပြီးသိပ္ပံပညာလေ့လာဖို့လိုတယ်။ ဒါကြောင့် ကျောင်းတွေမှာရုပ်ဝတ္ထုတွေအကြောင်း နားလည်ဖို့ ရူပဗဒေ။ဒြပ်ဝတ္ထုတွေအကြောင်း နားလည်ဖို့ဓာတုဗဒေ။သက်ရှိတွေအကြောင်း နားလည်ဖို့ဇီဝဗဒေ။ လက်တွေ့ပြဿနာ တိတိကျကျအဖြေရှာနိုင်ဖို့ သင်္ချာ။ဆက်သွယ်နိုင်ဖို့ ဘာသာစကားကိုသင်ကြားခဲ့ကြတာဖြစ်တယ်။ ဒီနေ့ခေတ်မှာ လူတွေ လုပ်ငန်းတွေ အဖွဲ့အစည်းတွေကိုအုပ်ချုပ်ဖို့ management science အုပ်ချုပ်မှုသိပ္ပံ။နိုင်ငံရေးမှာ political science နိုင်ငံရေးသိပ္ပံ။ အစရှိတာတွေပါ်လာပြီ။ သိပ္ပံဆိုတာ ဥုံဖွပညာမဟုတ်ဘူး။ထပ်ခါထပ်ခါ သက်သေပြလို့ရတယ်။ ဥုံဖွလုပ်ပြီး မိုးပေါ်ပျံလို့မရဘူး။သိပ္ပံပညာသုံးရင် လူတွေကို မိုးပေါ်ပျံခိုင်းပြီးတစ်နေရာက တစ်နေရာပို့လို့ရတယ်။ လောကီပြဿနာရဲ့အဖြေကသိပ္ပံပညာမှာရှိတယ်။ Phyo Paing @ Derek

လောကီပြဿနာရဲ့အဖြေက
သိပ္ပံပညာမှာရှိတယ်။
Read More »

မနောကံ၊ ဝဇီကံ၊ ကာယကံ
ဂရုစိုက်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။

ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်ကြုံတွေ့နေရတဲ့ပြဿနာတိုင်းဟာကိုယ်ဖန်တီးထားတာ။ဒါကတော့ ဗုဒ္ဓဆိုဆုံးမခဲ့တဲ့တရားတော်ပဲ။ ကံသဘောတရားကို သီးသန့်ပြောရရင်“ခုဒ္ဒကနိကာယ်” ထဲက “ဓမ္မပဒ” မှာလည်းရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖော်ပြထားပါသည်။ ဥပမာ ဓမ္မပဒ ပထမဂါထာမှာ “မနောပုဗ္ဗင်္ဂမာ ဓမ္မာ မနောသေဋ္ဌာ မနောမယာ။မနသာ စေ ပဒုဋ္ဌေန ဘာသတိ ဝါ ကရောတိ ဝါ။တတော နံ ဒုက္ခမန္ဝေတိ စက္ကံဝ ဝဟတော ပဒံ။” ဆိုလိုတာက“စိတ်သည် တရားအလုံးစုံတို့၏ရှေ့သွားဖြစ်၏။စိတ်သည် အမြတ်ဆုံးဖြစ်၏။တရားအလုံးစုံတို့သည် စိတ်ဖြင့်ဖန်ဆင်းအပ်ကုန်၏။ညစ်ညူးသော စိတ်ဖြင့်ပြောဆိုပြုမူလျှင်ဝန်များကို သယ်ဆောင်သောနွားကို ဘီးသည် လိုက်သကဲ့သို့ဆင်းရဲသည်ထိုသူနောက်သို့ လိုက်လတ္တံ့။” အတွေးနောက် စကားပါ။စကားနောက် လုပ်ရပ်ပါ။လုပ်ရပ်နောက် ရလဒ်ပါ။ မနောကံ၊ ဝဇီကံ၊ ကာယကံဂရုစိုက်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ Phyo Paing @ Derek drphyopaing

မနောကံ၊ ဝဇီကံ၊ ကာယကံ
ဂရုစိုက်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။
Read More »

မရှောင်နိုင်ရင်တောင် သတိနဲ့
ကန့်သတ်။

အကုသိုလ်များတဲ့သူတွေကိုရှောင်။အကုသိုလ်များတဲ့အလုပ်ကိုရှောင်။အကုသိုလ်များတဲ့နေရာကိုရှောင်။ မရှောင်နိုင်ရင်တောင် သတိနဲ့ကန့်သတ်။ အကုသိုလ်ဆိုတာလောဘ (ကိုယ်နဲ့မထိုက်တန်တာကို ရယူလိုတာ။)ဒေါသ (စိတ်ဆိုး၊ အမြတ်ထွက်လွယ်တာ)မောဟ (မသိမမြင် ငါ ငါ ငါ၊ ငါ့သား၊ သမီး၊မကောင်းတာကို မမြင် အမှောင်ဖုံးတာ)။ Phyo Paing @ Derek

မရှောင်နိုင်ရင်တောင် သတိနဲ့
ကန့်သတ်။
Read More »

ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ဒီသုံးခုလိုတယ်။

တချို့သူတွေရဲ့ဘဝမှာကအကုသိုလ်ကံတွေအရမ်းများနေတတ်တယ်။အပြစ်တင်စိတ်၊အပြစ်မြင်စိတ်တွေအရမ်းများတတ်တယ်။လောကကြီးကို စိတ်တိုင်းမကျ။ စိတ်ပူပန်မှုတွေနဲ့။ စိုးရိမ်သောက ဗျာပါဒတွေနဲ့။ လုပ်တိုင်းလဲမဖြစ်။တခြားသူတွေလွယ်လွယ်ရတာကိုအရမ်းအားထုတ်ရတယ်။ထုတ်သော်လဲမရတာမျိုးဖြစ်တတ်တယ်။ ကိုယ်ရှာသော်လဲကိုယ့်အတွက်မဖြစ်လိုက်တာမျိုးဖြစ်တတ်တယ်။ သူတို့နားနေတဲ့သူတွေက အနားကပ်ရင်ကို ပူလောင်တဲ့ဓာတ်ကိုခံစားရတတ်ကြတယ်။စကားပြောလိုက်ရင်ကိုစိတ်ရှုပ်ထွေး၊ စိတ်ညစ်၊ စိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်သွားတတ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကြောင့်ဆိုတာမြင်နိုင်တဲ့ ဥာဏ်ကလဲ အကုသိုလ်ဖုံးနေတတ်တယ်။ မျက်နှာကြည့်လိုက်ရင်စိုးရိမ်ပူပန်မှုအပြည့်။ဘဝကို စိတ်တိုင်းမကျမှုအပြည့်။ စိတ်မှာလဲ မကောင်းတဲ့စေတသိတ်တွေအမြဲခြယ်လှယ်ပြီး ညစ်ညူးနေတတ်တယ်။ ဘုရားစာထိုင်ရွက်တိုင်းလဲဒီအကုသိုလ်ကံက ပျောက်မသွားတတ်ဘူး။ ဒါကို ကျော်လွှားဖို့ကအကုသိုလ်ကံကိုလျော့ဖို့လိုတယ်။ ဒီလိုလုပ်ဖို့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ဒီသုံးခုလိုတယ်။ ကိုယ့်မှာရှိတာလေးကို တကယ်လိုနေသူတွေကို စွန့်ကြဲပေးကမ်းတာမျိုး။ ပညာရှိရင်ပညာ၊ ဥစ္စာရှိရင် ဥစ္စာ။ တခြားသူတွေကို မပြစ်တင်တာ၊အပြစ်မြင်တာကိုလျော့ပြီးမေတ္တာဘာဝနာပွားများဖို့လိုတယ်။ကိုယ့်ကိုကိုယ် နက်နက်နဲနဲထိုးထွင်းသိမြင်ဖို့ဝိပဿနာဘာဝနာကျင့်ဖို့လိုတယ်။ ကိုယ်နဲ့တွေ့တဲ့သူတွေကို မနောကံ စိတ်ဖြင့်အပြစ်တင်ခြင်းဝဇီကံ နှုတ်ဖြင့်အပြင်တစ်ခြင်းကာယကံ ကိုယ်ထိလက်ရောက်စိတ်ညစ်အောင်လုပ်ခြင်းဒါတွေကို လျော့ဖို့၊ ရှောင်ရှားဖို့လိုတတ်တယ်။ Phyo Paing @ Derek

ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ဒီသုံးခုလိုတယ်။ Read More »