philosophy

တွေးပြီး လောကကိုနားလည်အောင်ကြည့်တဲ့ဉာဏ်စဉ် ရှိတယ်။လုံးဝ မတွေးပဲလောကကို နားလည်အောင်ကြည့်တဲ့ဉာဏ်စဉ်ရှိတယ်။ ပညာရှိ ဆိုတာ ပညာရှိတာ။အဲ့ထက်ကျော်သွားရင်ကိုယ်တိုင်က ပညာဖြစ်သွားတယ်။တစ်သားတည်းဖြစ်သွားတယ်။ ပညာဆိုတာ အသိဥာဏ်။ ဥာဏ်ရှိရင် ရှိသလောက်မြင်တယ်။ဥာဏ်နိမ့်ရင် နိမ့်နိမ့်မြင်မယ်။ဥာဏ်မြင့်လာသမျှ မြင်တာမြင့်လာမယ်။မြင်တာ မြင့်လာသမျှလူတွေကို နားလည်တတ်လာမယ်။နည်းနည်းလေး မြင့်လာရင်လူတချို့ကို မေတ္တာထားတတ်လာမယ်။တော်တော်လေး မြင့်လာရင်လူတိုင်းကို မေတ္တာထားတတ်လာမယ်။ ယဿာနုဘာဝတော ယက္ခာ၊နေဝ ဒဿေန္တိ ဘီသနံ။မေတ္တာသုတ် ထိုင်ရွက်နေစရာမလိုပဲမေတ္တာထားတတ်တဲ့ အဆင့်ရောက်လာမယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာတဲ့အခါဒေါသ၊ လောဘ၊ မောဟမကောင်းတဲ့ စေတသိတ်တွေကိုအနိုင်ယူလို့ ရလာမယ်။ ဒါတွေက မာန်နတ်တွေပဲ။ လူတွေမှာရှိတဲ့ကိုယ်စောင့်နတ်ဆိုးတွေကိုငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်ပြီးကိုယ်စောင့်နတ်ကောင်းတွေဖြစ်တဲ့ဥပက္ခာ တရား equanimityဂရုဏာ loving kindnessမေတ္တာ compassionတွေနဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ နတ်ကောင်းစေတသိတ်တွေကို နှိုးထအောင်နိုးဆွလာနိုင်မယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်တွေးမိတာလေးရေးမိပြန်တယ်။ မှန်ချင်လဲမှန်မယ်၊မှန်ချင်မှလဲ မှန်လိမ့်မယ်။ Phyo Paing @ Derek

How တွေထဲ အရမ်းရောက်ပြီးWhy တွေ ပျောက်သွားတတ်တယ်။ဘဝမှာ Why ကိုသိရင်What က ရွေးချယ်လို့ အတော်လွယ်သွားပြီ။ စနစ်ချဖို့ How တွေကိုမေးရတယ်။မဟာဗျူဟာချဖို့ Why တွေကို မေးရတယ်။စနစ်နဲ့ မဟာဗျူဟာ ချိပ်ဆက်ဖို့အတွက်What နဲ့ Who လိုတယ်။ ဒီ Why, What, Who ပြည့်စုံတဲ့အခါHow က လွယ်ကူသွားနိုင်တယ်။ ပထမလုပ်ငန်းစတဲ့သူတိုင်းကHow အားကိုးပြီး စခဲ့ကြတယ်။ဒုတိယလုပ်ငန်းကိုWhat ဒါမှ မဟုတ် Who နဲ့ စကြတယ်။နောက်ပိုင်း Why ကို သိတဲ့အခါမဟာဗျူဟာ လုပ်ငန်းဂေဟစနစ်ချနိုင်လာမယ်။ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေး နယ်ပယ်မှာမဟာဗျူဟာကောင်း ချတဲ့သူတွေအကုန်ကြည့်ရင်How နဲ့ စ Why ရံပြီး Who နဲ့ ဆက်တယ်။ ဒါကြောင့် Simon Sinek ရဲ့ စာအုပ်ခေါင်းစဥ်နဲ့

ဥာဏ အော်ဂဇင်ရဖူးလား။Intellectual orgasm သို့braingasm လို့လဲခေါ်တယ်။“ဟ” လုံးဝ အလင်းပွင့်သွားတဲ့အချိန်။ကိုယ်စဥ်းစားပြီး အဖြေမရတဲ့အရာတစ်ခုကရှင်းလင်းပြီး အဖြေရသွားတဲ့အချိန်။ဒီလို အခိုက်အတန့်တွေကဘဝကို အဓိပ္ပာယ်ရှိစေတယ်။ လူနဲ့ တိရစ္ဆာန်ကို ကွာစေတာ“အသိဥာဏ်”။ဒီအသိဥာဏ်ကို မသုံးရင် ရှုံးတာပဲ။ Phyo Paing @ Derek

စဥ်ထားတဲ့ မဟာဗျူဟာကိုမမြင်ခင်မှာ အရူးလို့ပြောကြလိမ့်မယ်။စဥ်ထားတာ အကောင်အထည်ပေါ်လို့မြင်သွားတဲ့အခါအမျှော်အမြင်ရှိတယ်လို့ ပြောကြလိမ့်မယ်။ ဘယ်လေးကို ဘယ်လိုလုပ်တယ်ဗျူဟာကို ကော်ပီကူးလို့ရကောင်းရလိမ့်မယ်၊တွေးပုံ၊ ကြံပုံ၊ လုပ်ပုံတွေပေါင်းစပ်ပြီးစိတ်ရှည်ရှည်အချိန်ပေးတည်ဆောက်ရတဲ့မဟာဗျူဟာကို ကော်ပီကူးလို့ ခက်လိမ့်မယ်။ Phyo Paing @ Derek

ဘဝမှာ ကိုယ့်အတွက်အခက်ခဲဆုံးက တစ်ခုကကိုယ့်ကိုယ်ကို နားလည်အောင်လုပ်ရတာပဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နားလည်မှကိုယ့်စကားကိုယ် နားထောင်အောင်လုပ်လို့ရတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ဆိုကရေးတီးက Know thyself တဲ့။ ဒီစကားလုံး နှစ်လုံးက သိပ်တန်ဖိုးရှိတာပဲ။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေး၊ အကြံ၊ အလုပ်တွေနေ့တိုင်း ပိုနားလည်အောင်လုပ်ပြီးလိုအပ်ရင် ပြုပြင်နေရတယ်။ Phyo Paing @ Derek

အရင်က ပိန်ချင်လို့လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တယ်။နောက်ပိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလေးစားမှု respect တစ်ခုအနေနဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပျက်ယွင်းနေတာကိုထိန်းသိမ်းဖို့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တယ်။ အမြင်တွေတော့ ကွာသွားတယ်။ Phyo Paing @ Derek

သည်၏မရွေး ကျက်ခဲ့အလွတ်ကျက်ကျောင်းပညာရေးစနစ်နဲ့ ကြီးလာတဲ့ကျွန်တော်တို့ ဂျန်နရေးရှင်းနဲ့ခုခေတ် ကျောင်းကောင်းတွေမှာကြီးလာတဲ့ ဂျန်နရေးရှင်းနဲ့ တော်တော်ကွာတယ်။ လူတွေကို လေးလေးစားစားဆက်ဆံတတ်တာ၊လူကြီးလူကောင်းလို ပြုမူနေထိုင်ပြောဆိုတတ်တာ၊စဥ်းစားတတ်တာကလေးအရွယ်ကတည်းက ကွာတယ်။ ကိုယ်တွေက ကိုယ်နဲ့မတူရင်မှားတယ်လို့ ထင်ပြီးတခြားသူကို ဟားတိုက်ပြောင်းလှောင်ပြီးကြီးလာတဲ့ ဘလိမ်းမာ ဂျန်နေရေးရှင်းကဆိုတော့အကျင့်ဆိုးတွေ တော်တော်ဖျောက်ယူရတယ်။ ခုထိ အကုန်မပျောက်သေးဘူး။ ပညာရေးက လူတွေရဲ့စဥ်းစားပုံ၊ အပြုအမူတွေကိုတော်တော်လေး လွမ်းမိုးတယ်။ ပြောတဲ့စကား၊ စဥ်းစားတဲ့ပုံကြည့်တာနဲ့ဘယ်က ပညာသင်ခဲ့တယ်၊ဘယ်လိုဖြတ်သန်းခဲ့တယ်ဆိုတာအကြမ်းဖျင်းသိနိုင်တယ်။ Phyo Paing @ Derek

ဒီနေ့အတွက် ပိုက်ဆံပဲမရှာနဲ့။အနာဂတ်အတွက်လဲ ပိုက်ဆံရှာ။ဒီလိုရှာဖို့ asset လိုတယ်။ Passive income ဆိုတာတည်ဆောက်ဖို့က“တန်ဖိုးရှိတဲ့” Asset လိုတယ်။ငန်းဥလိုချင်ရင် ငန်းတော့ရှိရမယ်။ Asset ပိုင်ဆိုင်မှုက ငန်းနဲ့တူရင်တန်ဖိုးရှိတဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုက ဥဥတတ်တဲ့ ငန်းနဲ့တူတာပဲ။ ငန်းဥဥဖို့ အစာတော့ကျွေးရတယ်။အစားကျွေးတဲ့အလုပ်ကိုတော့ကိုယ်တိုင်မလုပ်ပဲ လွဲလို့ရတယ်။ ကိုယ့်ငန်းက ဘာငန်းလဲ။သမရိုးကျ ငန်းလား၊ ဒီဂျစ်တယ် ငန်းလား။ဥမဥတဲ့ ငန်းလား၊ ဥဥတဲ့ ငန်းလား။ Phyo Paing @ Derek