ငယ်ငယ်က မနက် ၅ နာရီဆိုထ၅ ခွဲဆို ဖယောင်းတိုင်လေးကိုင်တရုတ်ကျောင်းသွားရတယ်။ ၈ နာရီကျောင်းဆင်းရင်အပြေးအလွှားမြန်မာကျောင်းကူးရပြန်တယ်။ လေးတန်းလောက်ရောက်တော့အဖေလဲမရှိတော့တဲ့အခါ ကိုယ့်ကို ဘေးကကြည့်ပေးတဲ့သူမရှိတော့ကျောင်းပြေးပြီး လုပ်ချင်တာလုပ်တယ်။ ဒါ ၈ တန်းရောက်တဲ့အထိပဲ။ ၉ တန်းဘော်ဒါဆောင်ရောက်သွားတော့စာကျက််ချိန်စာကျက်ရတဲ့စည်းကမ်းနဲ့ သွားရတယ်။ နောက်ပိုင်း ဘဝမှာ သတိထားမိလာတာကိုယ့်ဘဝ တည့်တည့်မှတ်မှတ်တိုးတက်နေဖို့ ဘယ်လိုအခြေအနေဖြစ်ဖြစ်စည်းကမ်းရှိဖို့လိုတယ်။ နေ့တိုင်း စာဖတ်မယ်ဆိုတဲ့ စည်းကမ်း။နေ့တိုင်း ဘာတွေလုပ်မယ်၊ဘာတွေ မလုပ်ဘူးဆိုတဲ့ စည်းကမ်း။ကိုယ့်စည်းကမ်းကိုယ်ထုတ် ကိုယ်တိုင် လိုက်နာဖို့လိုတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကျ စည်းကမ်းမရှိပဲသူများကို ဝေဖန်နေတာ ဥာဏ်နည်းရာ ကျနိုင်တယ်။ Phyo Paing @ Derek