intelligence

နိဗ္ဗာန်ရောက်ဖို့ “ဥာဏ်”လိုတယ်။ စာမေးပွဲအောင်ဖို့လဲ “ဥာဏ်”လိုတယ်။ဘဝပြဿနာအဖြေရှာဖို့လဲ “ဥာဏ်”လိုတယ်။ လူတိုင်းမှာ “ဥာဏ်”တော့ရှိပြီဒီ “ဥာဏ်” ကောင်းဖို့ပွားဖို့လိုတယ်။တရားမှာတော့ “ဘာဝနာ” ဆိုတာ ပွားများတာ။ ဒီလို ပွားများနိုင်ဖို့ “ကမ္မဋ္ဌာန်း” လိုတယ်။ကမ္မဋ္ဌာန်းဆိုတာ စိတ်အာရုံစူးစိုက်နိုင်တာ။ အာရုံစူးစိုက်နိုင်ဖို့ သမထ လို့ခေါ်တဲ့ငြိမ်သက်ခြင်းလိုတယ်။ ဒါတွေရှိပြီး ဖြစ်ပျက်မှုသဘောတရားကိုပညာမျက်စိနဲ့ အထူးသိမြင်တာကိုဝိပဿနာ လို့ခေါ်တယ်။ ဘဝမှာ “ဥာဏ်” ကောင်းဖို့တည်ငြိမ်ဖို့လိုတယ်။စိတ်အာရုံစူးစိတ်နိုင်ဖို့လိုတယ်။ဥာဏ်ပိုကောင်းအောင် နေ့စဥ်ပွားများဖို့လိုတယ်။ကိုယ့်အထင်အမြင်နဲ့ဘဲမဟုတ်ပညာမျက်စိနဲ့ သိမြင်နိုင်ဖို့လိုတယ်။ နေ့စဥ်ဘဝမှာလဲ ပညာမျက်စိနဲ့မသိတဲ့အခါ“အတွေးအခေါ်တွေ ဘေးချော်တတ်တယ်။”အတွေးအခေါ်ဘေးချော်ရင်အရေးပေါ်ပြင်ဖို့လိုတယ်။ ကျွန်တော်စဥ်းစားမိတဲ့ဘဝနေထိုင်ရေး အတွေးအခေါ်တချို့ကတော့၁။ နေသလိုဖြစ်တဲ့ဘဝမှာ ဖြစ်သလိုမနေနဲ့။၂။ အရေးမပါတာကို အရာမပေးနဲ့။၃။ နေ့စဥ် တော်၊ ပျော်၊ ပွား၊ ပေးပါ။ ၄။ မပြိုင်ဘဲနိုင်အောင်လုပ်ပါ။၅။ မရှာဘဲ လာအောင်လုပ်ပါ။ Phyo Paing @ Derek

ပညာမတတ်ရင် ပညာတတ်တွေနဲ့ချိပ်ဆက်လို့ အံဝင်ဂွင်ကျမဖြစ်ဘူး။ပညာတတ်တွေကို လွမ်းမိုးဖို့မလွယ်ဘူး။ ကိုယ့်စကားနားထောင်ပြီးကိုယ့်ဦးဆောင်မှုနောက်လိုက်ဖို့မလွယ်ဘူး။ဝေးဝေးမြင်နိုင်ဖို့မလွယ်ဘူး။ တကယ့်အပြောင်းအလဲကြီးလုပ်ခဲ့တဲ့သူအများစုကိုကြည့်ရင်ဥာဏ်ပညာအမြော်အမြင်ဆိုတာ ဥာဏ် + ပညာ က ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် ငယ်တုန်းငွေတစ်ခုတည်းမရှာဘဲ ပညာပါအချိန်ပေးသင်ဖို့လိုတာ။ ပညာမတတ်တဲ့သူတွေကြားမသိသာပေမယ့်တကယ့်ပညာတတ်တွေကြားဆို လူတောတိုးဖို့ ပညာကတော့ သင်ကြရတယ်။ ဒါကတော့ ကြုံဖူးမှသိမယ်လို့ထင်တယ်။ Phyo Paing @ Derek